Film a Technologie w edukacji

Technologia, która jest obecna w codziennym życiu nie omija również edukacji. Technologie informacyjne w edukacji stają się integralną częścią działania i funkcjonowania szkoły, mają za zadanie usprawnienie praktyki pedagogicznej. Do technologii, które można wykorzystać w edukacji szkolnej zaliczymy m. inn. film. Wykorzystanie technologii edukacyjnych w edukacji posiada wiele zalet, z których możemy wymienić: szybkie i ciekawe przekazanie informacji; oszczędność w wymiarze ekonomicznym; kontrola postępów ucznia i osiąganych wyników; uatrakcyjnienie i nowoczesność metod i form pracy z młodzieżą; dostęp i wybór ofert edukacyjnych dopasowanych do warunków i preferencji zainteresowanych; możliwość szybkiej aktualizacji udostępnianej wiedzy i materiałów; szerszą ofertę edukacyjną wymuszającą aktywność uczących się; multimedialność przekazu potrzebnych treści.
Technologie edukacyjne stanowią pomoc w zakresie procesu dydaktycznego, wychowawczego i poznawczego. Biorą udział w projektowaniu nowoczesnego modelu kształcenia. Wykorzystanie technologii edukacyjnych stanowi szansę poszerzenia oferty edukacyjnej oraz dla podniesienia poziomu kształcenia i zwiększenia jego efektywności. Stanowi pomoc edukacyjną i wychowawczą
dla nauczyciela, ucznia i rodziców.

http://konferencja.21.edu.pl/publikacje/5/1/501Sniadkowsk.pdf

Mariusz Śniadkowski

Politechnika Lubelska

Rola filmu animowanego

Publikacja Mowa dziecka - słowo i tekst; Dziecka jako odbiorca literatury; Jak pomagać dziecku w poznawaniu świata; Rola filmu animowanego w pracy wychowawczo-dydaktycznej przedszkola oraz artykuły dotyczą rozwoju umiejętności komunikowania się w dzieciństwie, kształtowania się reprezentacji poznawczej.

Prace badawcze i teoretyczne autorki dr hab. Marii Kielar - Turskiej dotyczą rozwoju mowy i myślenia w okresie dzieciństwa, reprezentacji poznawczej oraz dziecięcej teorii umysłu. Ponadto interesują mnie zagadnienia związane z uczestnictwem dzieci i młodzieży w kulturze, a więc dziecięce zabawy tradycyjne, recepcja różnych gatunków literackich i filmu przez dzieci i młodzież.

Autorka bierze udział w badaniach nad rozwojem językowym i komunikacyjnym dzieci, kierując zespołem badawczym. Pełni funkcję Redaktora Kwartalnika Polskiej Psychologii Rozwojowej, jest członkiem Komitetów Redakcyjnych następujących czasopism: Forum Psychologiczne, Wychowanie w Przedszkolu, Polish Quartely of Developmental Psychology. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i pełnię funkcję Przewodniczącej Sekcji Psychologii Rozwojowej PTP.

http://www2.uj.edu.pl/ects/pl/wydzialy/filozofia/jednostki/psychologia.html

MARIA KIELAR-TURSKA, dr hab.,

adiunkt Zakład Psychologii Rozwojowej i Wychowawczej (ZPRiW) Kierownik Zakładu Zastępca dyrektora Instytutu d.s. studenckich

Film a audycje edukacyjne

Nagranie wystąpienia dr Lucyny Kirwil Wykład miał miejsce podczas spotkania zespołu ds. edukacji medialnej, zorganizowanego przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji w dniu 11 czerwca 2008 roku w Warszawie

http://www.edukacjamedialna.pl/page.php?11

Edukacja filmowa. Popularność tematu i stan badań

Edukacja filmowa jest tematem niezwykle popularnym. Wynika to zapewne z charakteru samego zagadnienia, które jest nader aktualne i w dobie rozwoju multimediów nieodzowne w edukacji humanistycznej. Jest także wdzieczne do prowadzenia tak badan teoretycznych jak i praktycznych, gdyż młodzież chetnie poznaje filmy i dyskutuje o nich na lekcjach.

http://www.bolgraph.com.pl/ftp/publikacje/5491.pdf

Literatura

"Dzisiaj z filmem obcujemy bardziej intensywniejniż kiedykolwiek wczesniej".
M. Hopfinger,

Zmiana kultury, zmiana spojrzenia [w:] Kino według Alicji, red. W. Godzic, T. Lubelski,Kraków 1995, s. 130.

Film, telewizja i komputery w edukacji humanistycznej

W książce Bogumiły Fiołek Lubczyńskiej Film, telewizja i komputery w edukacji humanistycznej zaprezentowano miejsce i rolę tekstów audiowizualnych we współczesnej kulturze. Autorka starała się omówić teorię mediów na prostych lub ciekawych przykładach, przy czym wywód naukowy został zilustrowany czytelnymi zdjęciami lub fragmentami ekranów pochodzącymi z różnych programów multimedialnych. W tekście ważnym elementem jest prezentacja programów i przedmiotów, które stanowią dziś szkolną podstawę kształcenia medialnego i kulturowego. Książka adresowana jest głównie do nauczycieli oraz studentów wydziałów humanistycznych, w szczególności przygotowujących się do zawodu nauczycielskiego.

http://www.tygielkultury.eu/10_12_2006/aktual/41.htm

Literatura:

Bogumiła Fiołek-Lubczyńska

Film w szkole wojskowej.

Material dotyczy badan /ankiety/ dotyczacych czestosci stosowania srodkow technologii medialnej w szkole wojskowej.
Z zawartości przeprowadzonych ankiet wynika, że najczęściej stosowanym środkiem technologii medialnej i informatycznej był komputer. Film edukacyjny jest również stosunkowo często stosowanym medium, jednakże z przeprowadzonych badań wynika, że częstość jego użycia maleje w stosunku do badań słuchaczy szkoły w 2003r.
Podsumowując badania wysunięto wnioski końcowe, na potawie, których stwierdzono między innymi, że:
- słuchacze najchętniej uczyliby się na zajęciach, na których byłyby wykorzystywane:
komputer, projektor multimedialny, film edukacyjny, prezentacje multimedialne oraz
Internet,
- w rzeczywistości wykładowcy najczęściej wykorzystywali: rzutnik przeźroczy, telewizor w połączeniu z video, i filmami edukacyjnymi, prezentacje multimedialne i Internet,
- średnia częstość wykorzystania wybranych środków wynosiła:
Przeźroczy, slajdy ? co 2-3 dni, komputer, edytor prezentacji, projektor multimedialny -
Raz na 7 dni, telewizor i filmy edukacyjne raz na 2 tygodnie.
Stwierdzono wzrost intensywności nowocześniejszych technologii / komputer, projektor multimedialny/ w stosunku do mediów starszej generacji / rzutnik, telewizor, film edukacyjny/.

http://konferencja.21.edu.pl/3/tom/2/417.doc

Wpływ programow telewizyjnych na zachowania u dzieci.

Artykuł traktuje o wpływie programów telewizyjnych na zachowania u dzieci, na ich nieprawidłowy rozwój psychiczny z powdu nieodpowiedniego doboru programu. Własnie przez taki wypacza sie u dzieci i mlodzieży obraz świata, narastaja checi do bycia takim, jaki telewizyjny bohater, rodza sie antyspołeczne postawy. Ponad to wiezi rodzinne ulegają osłabieniu, ponieważ telewizyjny serial czy wiadomosci stają się najważniejsze.

http://www.wychowawca.pl/miesiecznik/11_107/10.htm

Literatura:

1. Dąbrowska M., Telewizyjna fikcja a rzeczywistość w świadomości dziecka. "Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze" 2000, nr 3, 50-51.

2. Parnicka U., Czas wolny przedszkolaka. "Wychowanie w przedszkolu" 1995, nr 2, 77-81.

3. Sosa J., Czy telewizja reklamuje przemoc. "Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze" 1999, nr 1, 29-32.

4. Szymik M., Wpływ telewizji na wzrost agresywności u dzieci. "Wychowanie w przedszkolu" 1998, nr 5, 346-350

Rola fimu i telewizji w popularyzowaniu sztuk pięknych

Opis książki:

Książka jest efektem praktycznych doświadczeń Autorki w kształceniu oraz wychowaniu dzieci, młodzieży i dorosłych poprzez przybliżenie im sztuk pięknych. Celem tych działań miało być rozbudzenie potrzeby własnych działań twórczych. Realizowanie tematyki wychowania poprzez sztuki piękne pokazało, jak duże są potrzeby dzieci oraz młodzieży w tym zakresie.W związku z działalnością pedeutologiczną Autorki pojawiła się potrzeba napisania pracy na temat tradycji wychowania przez sztuki piękne w przemyskich ośrodkach kształcenia nauczycieli. Chronologiczne przedstawienie problematyki wychowania przez sztukę, poczynając do przełomu wieków, ma znaczenie ze względu na odmienne realia występujące w południowo-wschodniej Polsce. Dlatego celem Autorki jest wskazanie, że jedyną przyszłością plastyki jest kształcenie bez granic: ideologicznych, kulturowych, etnicznych, warsztatowych i technicznych, a kształcenie języka plastyki umożliwia wypowiadanie samego siebie w marzeniach, zabawie, twórczości, przeżywaniu i w końcu w całym życiu.W rozdziale II jest podrozdział pt."Rola filmu i telewizji w popularyzowaniu sztuk pięknych"

Autor: Grażyna Stojak

http://e-sklep.szkola.net/swiat_wychowania_przez_sztuki_piekne_w_polskiej_szkole

http://www.staff.amu.edu.pl/~techedu/edu_med_kw/Em_06.html

"Baśń w literaturze i w filmie. Rola baśni filmowej w edukacji filmowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym"

Opis książki:

Walory wychowawcze i edukacyjne mediów elektronicznych, zwłaszcza w dobie ich gwałtownej ekspansji i zwiększającego się wpływu na wiele dziedzin współczesnego życia społeczno - kulturalnego, ciągle rodzą wiele dyskusji w gronie pedagogów i teoretyków kultury. Współczesna szkoła musi dostrzegać wiążące się z tym zagadnieniem możliwości i zagrożenia, gdyż edukacja przez kulturę filmową wydaje się interesującą propozycją pedagogiczną, sprzyjającą wychowaniu młodego pokolenia w świadomości istnienia epoki "przedelektronicznej". Książka Eweliny Koniecznej analizuje zagadnienie odbioru baśni ekranowej przez siedmio-, ośmio- i dziewięciolatków, stanowiąc próbę określenia jej roli i znaczenia w edukacji filmowej dzieci oraz możliwości jej wykorzystania przez nauczycieli w zakresie zintegrowanej edukacji wczesnoszkolnej.

Ewelina Konieczna

http://www.mareno.pl/prod/MIDN/83-242-0476-8

Początki wychowania filmowego

Narodziny sztuki audiowizualnej

Sztuka audiowizualna narodziła się pod koniec XIX wieku. W początkowym okresie swego istnienia miała złą opinię u intelektualistów. Uważano ją bowiem za "rozrywkę dla plebsu". Mimo to środki wyrazu sztuki filmowej rozwijały się szybko, a widzowie szybko uczyli się języka filmu i jego konwencji. Równocześnie z nową techniką filmową powstał nowy język, nowy sposób pokazywania fabuły. Film jako sztuka audiowizualna budził wiele sprzeczności wśród pedagogów i nauczycieli. Obawiali się oni niekorzystnego wpływu filmu na wychowanków, bowiem uważali film za "wulgarną" rozrywkę. Już w 1917 roku powołano w Anglii Komisję Filmową przy Radzie Moralności Publicznej, której zadaniem było badanie wpływu filmu na młodego widza. Komisji chodziło o to, czy film sprzyja czynom aspołecznym. Wyniki prac Komisji były, jak na ówczesny kompleks antyfilmowy i kinofobię intelektualistów, zdumiewające. Uznano, że film oddziałuje pozytywnie na młodego widza.
Początki wychowania filmowego

Anglia była "krajem, w którym już latach trzydziestych dostrzeżono znaczenie i walory filmu fabularnego jako środka wychowania. Pierwsze próby wprowadzenia elementów wiedzy o filmie do szkół różnych szczebli i klubów młodzieżowych datują się w Wielkiej Brytanii z lat 30. Były to jednak wypadki sporadyczne. Organizowano również poranki dla dzieci. Brytyjski Instytut Filmowy publikował dla nauczycieli specjalny biuletyn, w którym omawiano bieżący repertuar kin z punktu widzenia potrzeb szkoły"3. Tymczasem nadal prowadzono badania nad wpływem filmu na dzieci i młodzież. Wynik badań był jednoznaczny: oddziaływanie filmu jest silne. Jednocześnie pedagodzy utwierdzali społeczeństwo, że nauczanie elementów wiedzy o filmie jest najlepszą metodą rozwijania dobrego gustu w zakresie filmu u dzieci i młodzieży. Stanowi ponadto środek uodporniający na nieodpowiednie treści dla wieku młodocianego. "Żyjemy w świecie, w którym środki masowego przekazu są wszechobecne. Rosnąca liczba ludzi spędza mnóstwo czasu oglądając telewizję, czytając gazety, czasopisma, słuchając nagrań czy radia. W niektórych krajach np. dzieci już spędzają więcej czasu na oglądaniu telewizji niż na uczestniczeniu w zajęciach szkolnych"4. Wychowanie w demokracji do korzystania z mass mediów ma pomagać w zachowaniu własnego osądu i dokonywania rzeczywistych własnych wyborów. Młodzież trzeba nauczyć walki przeciwko wszechobecnym przekazom, pokusom, pobudkom, które serwują na co dzień mass media. Środki masowego przekazu to potęga; edukacja i wychowanie muszą dostrzec swe obowiązki w rozwijaniu u uczniów zdroworozsądkowego rozumienia zjawisk kultury masowej. Bowiem środki masowego przekazu wywierają duży wpływ na każdy z elementów naszego świata, naszej kultury. Jak zatem ukształtować właściwe odbieranie przekazów.

http://www.wychowawca.pl/miesiecznik/1_133/05.htm

Literatura:

1. Lipnik W., Wprowadzenie do problematyki "Odbiorca telewizji. Rola telewizji w jego życiu i relacjach ze światem. Podstawowe rozróżnienia", "Oświata i Wychowanie" 1989, nr 14, s. 14-19.2. 2.Koblewska J., Główne nurty i prądy humanistyki XX wieku a edukacja audiowizualna, "Oświata i Wychowanie" 1988, nr 20, s. 14-21.3.

3.Frycie S., Koblewska J., Rozwój edukacji audiowizualnej dzieci i młodzieży, "Oświata i Wychowanie" 1988, nr 20, s. 20-33.4.

4.Szmagalski J., Kształcenie kompetencji komunikacyjnych jednostek w dobie środków masowego przekazu, "Oświata i Wychowanie", 1989 nr 12, s. 43-47.5.

5. Zob. Szmagalski J., tamże, s. 43-47.6.

6. Świderska E., Media a przemoc: VIII Ogólnopolska Sesja Filmoznawczo-Metodyczna (Borki 5-8. XI. 1998 r.), "Nowa Szkoła", 1998, s. 52-54.

7. Depta H., Wychowanie filmowe dzieci i młodzieży, "Życie Szkoły", 1982 nr 3-4, s. 133-136.

8. Zob. Depta H., tamże, s. 43-47.